Marco Mancini urodził się w Neapolu w 1961 roku. Ukończył studia na Uniwersytecie w Neapolu w 1985 roku i uzyskał stopień doktora w dziedzinie hydrologii na Politechnice Mediolańskiej w 1990 roku. Obecnie pełni funkcję profesora hydroinżynierii na Wydziale Inżynierii Lądowej i Środowiskowej na Politechnice Mediolańskiej, gdzie kieruje Katedrą Inżynierii Rzecznej i Odzyskiwania Obszarów.

Główne obszary badawcze, którymi zajmuje się Marco Mancini, dotyczą badania procesów hydrologicznych i ich interakcji z działalnością człowieka w celu zmniejszenia ryzyka powodziowego i irygacyjnego. Opracował rozproszone modele hydrologiczne i algorytmy do wykorzystania danych zdalnych w hydrologii.

Wśród tematów, które Marco Mancini badał w trakcie swojej kariery naukowej, warto wymienić transformację opadów deszczu w odpływ, szacowanie wilgotności gleby na podstawie obrazów satelitarnych radarów o wysokiej rozdzielczości, systemy prognozowania powodzi w czasie rzeczywistym oraz pomiary i modelowanie ewapotranspiracji. Współpracował przy tych działaniach z ważnymi partnerami krajowymi i międzynarodowymi, również przy wsparciu projektów finansowanych.

Brał udział w wielu projektach badawczych z zakresu hydrologii i zasobów wodnych we Włoszech i za granicą. Jego główne okresy pracy za granicą obejmują Uniwersytet w Concepcion (Chile, 1991) w ramach współpracy z Instytutem Europy Łacińskiej oraz pracę jako pracownik naukowy w Programie Zasobów Wodnych na Wydziale Inżynierii Lądowej na Uniwersytecie Princeton w 1992 roku.

Od 1991 roku uczestniczy w badaniach związanych ze szacowaniem wilgotności gleby za pomocą modeli rozproszonych i danych zdalnych. Był odpowiedzialnym naukowcem za kilka kampanii pomiarowych na obszarze zlewni Virginiolo (Toskania), takich jak NASA MACEUROPE’91 i SIR-C/X-SAR, oraz tych związanych z programem ESA ERS-1, ERS-2. Jest odpowiedzialny za wiele eksperymentów terenowych. Obecnie uczestniczy w programach jako badacz w dziedzinie hydrologii zlewniowej.

Podczas swojej działalności Marco Mancini miał okazję współpracować z wieloma międzynarodowymi i krajowymi agencjami w Europie i Stanach Zjednoczonych.

Opublikował ponad 100 artykułów w międzynarodowych czasopismach, książkach i materiałach konferencyjnych dotyczących szacowania hydrograficznych, bilansu wodnego hydrologicznego, zastosowań teledetekcji w hydrologii oraz systemów informacji geograficznej.

Świadczy usługi doradcze i projektuje rozwiązania dla władz ds. zasobów wodnych, samorządów i firm, gdzie przekazuje wyniki swojej działalności badawczej. Jego główne doradztwo dotyczy: i) ilościowego i jakościowego monitorowania i prognozowania procesów hydrologicznych, ii) struktur zmniejszających ryzyko powodzi, iii) systemów prognozowania powodzi w czasie rzeczywistym, iv) hydrauliki rzecznej, v) mapowania ryzyka powodziowego w miastach i na obszarach wiejskich, vi) bilansu wodnego hydrologicznego w celu oszczędnego wykorzystania wody do irygacji w czasie rzeczywistym.